K A R A N L I K O R M A N
Merakla içeriye gir, ölüme yaklaş. Sessizlikteki huzuru hisset. İşte tek mesele bu. Pat..Ahh.. Kabuslar içinde uyanan Peter, hep aynı kabusu görmekten tedirginliği ve korkusunu kontrol edemiyordu. Zavallı bir insan haline geliyor ve ölümü biran önce tatmayı diliyordu. İçini sarmıştı derinlerde gizlenen meraklar...Hep kendini karanlık bir ormanda görüyordu. Onu takip etmesini isteyen beyaz elbiseli çok güzel bir kız ve sonradan kaybolan ağaçlar ve ay... Yere düşüyormuş hissi veren umutsuzluk çukuru ve sessizliğin bozulmadığı bir ortam. Napıcağını şaşıran Peter, bitkibilim kitabına baktı. Belki bunun bir çözümü olabilirdi. Baktı ama bulamadı. Çaresizler içinde yastığa başını koydu ve gözlerini kırpmamaya başladı. Neler olduğunu anlamak onu çok korkutuyordu. Ya eceliyle ölecekti. Yada kabuslardan kurtulacaktı. Acı çekmek ona göre değildi. Dışarıya çıkıp kafa dağıtmayı planladı. Üstüne sadece bir T-shirt, altına bir capri aldı ve sokakların boş ve sessiz kucağına yürüdü. Adım attı, ilerledi. Kulaklarında sesler çınlamaya devam ediyordu. Umutlar tükeniyordu. Gözleri yavaş yavaş kapanmaya başlayan Peter, birden yere düştü. Belki ölümle boğuşuyordu. Belkide baygınlık geçiriyordu. Uyandığında karanlık bir ormandaydı. Tek hatırladığı yere düştüğüydü. Bu karanlık orman ona çok tanıdık geliyordu. Rüyası, yoksa kabusmu denilmeli. Kabusundaki yerdi burası. Ölüm, ölüm zamanı diye geçirdi içindeni. Yorgun belki de bitkin olan Peter, korkuyordu. Sadece duyduğu şey Korkuydu. Sabit kalmaktansa savaşarak ölmeyi hedefleyen Peter elini cebine attı. Asasını almaya çalıştı. Ama asası yoktu. Aradı ama bulamadı. Birden bir kurt sesi ortaya çıktı. Napıcağını şaşırmış bir vaziyette masum bir şekilde ilerledi. Her yerden ayrı bir ses çıkan ormandan sağ çıkmak onun tek umuduydu. Birden önünde bir kurt belirdi. Ama normal kurt olamıyacak kadar iri yarı ve büyüktü. Asası olmadan bir hiçti. Onunla savaşamazdı. Animagus'a dönüşmekten başka bir seçeneği yoktu. Acı verici değişim başlamıştı. Animagus'a dönüştü. - Aslan - Yırtıcı parmaklarıyla büyük bir Aslan'a dönüşen Peter, kükremeye başladı. Ama korkup ve kaçıcak kadar zeki değildi. Tekrer kükreyip üstüne doğru yürüdü. Yırtıcı parmakları ile pençesinin arasına aldı. Kurt'un yada ismini bilmediği yaratığın uluyarak kaçtığını gördü.
X Korkup kaçmak aklına geldi demek. Pis kurt !
Tekrar insana dönüşen Peter, biraz daha ilerledikten sonra birkaç kurtun geldiğini gördü. Bu sefer işi zordu. Öldürücü darbe yaklaşmıştı belki de. Tekrar animagus'a dönüşmek için kenara çekilmişti. Acı veren dönüşüm sonunda bitmişti. 3 Tane kurt belirdi karşısında. Korkmak ve kaçmak için iyi bir zaman değildi. Dolunayın eşsiz büyüsü kurtları yada yaratıkları dahada güçlendiriyordu. 3 Kurttan 2'sinin ona hızlıca koştuğunu gördü. 1 Tanesi liderleri olmalıydı. Komuta verir gibi yerinde duruyordu. Saldırılarını yapmışlardı. Peter'ın omzunu pençeleyen bir kurt, ayağını sakatlayan diğer kurt lider kurtların yanına dönmüşlerdi. Savaşacak gücü kalmayan Peter, son bir dayanma isteğiyle üstlerine yürüdü. Pençelerini geçirdiği liderleri yaralanmıştı. Yerde ölece yatan Lider, acındıracak bir şekilde uluyordu. Bu durum Peter'in canını sıksa da savaşmaktan başka çaresi yoktu. Ama yanlış olan birşeyler vardı. Diğer kurtlar liderlerini sırtına alıp usulca yol almışlardı. Peter savaşmak istemediklerini anlayınca tekrar insana dönüştü. Onlara ne kadar üzülse de kendileri saldırmışlardı. Omuzununun kanadığını gören Peter oraya usulca yattı. Birkaç dakika geçtikden sonra bayıldı.
# 1 Saat Sonra....
Gözlerini açtığında evinde yatıyordu. İnanamıyordu olanlara..Bu herzaman olan kabuslardan birimiydi. Yoksa gerçekmiydi karar veremedi. Yatağından kalktı ve omzuna baktı. Omzunun kanamadığını gören Peter, sevinerek ayağa kalktı. Hiç birşey olmamış gibi eski günleri yağıt eden Peter, babasının büyücülük filmlerini çıkardı. Dikkat etmedi pek fazla ama daha sonra anladı. Babasının animagus'u bir kurttu. O zaman savaştığı da babasıydı. Yaptıklarına inanamadı. Gözlerinden yaşlarla bu güzel anıyı mahfetmek onu çok üzmüştü. Usulca yere gömüldü ve kendine bir tokat attı.
Ptsi Tem. 13, 2009 6:35 pm
